II. ÖYKÜM
BURASI BENİM EVİM
Sirenler
çalmadan bir buçuk, iki saat önce en son tırla homo sapiense en yakın hayvan
olan şempanzeleri dört büyük kafes içinde yükleyip yola çıkarmayı
başarmışlardı.
Savaştan
bir ay önceydi, ne düşündüğünü ve endişesini personelle paylaşıyordu. “Çok uzak
ihtimal ama bir savaş çıkması halinde hayvanları burada barındıramayız beyler”
demişti Müdür o personel toplantısında. Herkes birbirine baktı, savaş çıkar mı
diye gülümsediler, kendi aralarında mırıldandılar bir süre. ”Bu bana göre
mukadderat” dedi Müdür. Her birinin yüzüne ayrı ayrı baktı.
“Zamanın geçiyor olması kavganın gecikeceğini gösteriyor. Ama bu gecikme bu savaşın olmayacağını göstermez. Şu dünyada onları bizden daha iyi anlayacak kimse olamaz. Bazılarınız gençsiniz, hatırlayamazsınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder