PREHİSTORİK BİR ÇÖL ÖYKÜSÜ
... Kara böcek olduğu yerde arka ayaklarını gerdi, tos vurmaya hazırlanan güç ve enerji dolu bir koç misali başını öne eğerek kocaman gövdesini damperli kamyon gibi yükseltti. Kara renkli kanatlarında yoğunlaşan havadaki nemin kanatlarından ağzına doğru duru bir su damlası olarak yuvarlanışını keyifle seyretti. Biraz sonra o muhteşem su damlası ağzının içindeydi.
... “Oysa ilerleyen uygarlıkla beraber sonunda bencilliğin zirvesine ulaştı insanlık” Yani organik yaşam formu yerine sadece kendi kendine yeten metalik yaşam formuna ulaşınca mükemmeli arama devri sona erdi. İnsandan başka hiç bir şey yoktu artık. Evrenin hemen her yanında, havaya suya ihtiyaç duymayan, civata ve somun kafalı bir ayak boylu, atölyelerde üretilmiş, metalik yaşam formlarına rastlanır oldu.
Bu öykü İle bİlİmkurguya dogru bir üvertür y Ne olacak bu İnsanligın halİ? y
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder