Büyük DEPREMin yıl dönümünde bu insanın yüreğini acıtan müziği ve Okan hocamın gerçekten birbirinden değerli tabloları (tablo mu Resim mi demek lazım) Yirmi birinci yüzyılda eski değerler yeni anlamlar kazanıyor. Telefonlar müzik çalar, fotoğraf makinası, film makinası vs ye döndüler. Konuşuyorsun yazıya geçiriyor sonra. bir monitora bağlıyorsun projeksiyona dönüşüyor vs. Ayrıca konuşuyor da.
İşte buna Asr-ı Saadet demek akıllarımızdan geçerken insanın karakteri ve tabiatı aynen yontulmamış bencil acımasız ve kıskanç olarak duruyor, güçlü zayıfı altına almış eziyor ha eziyor Eric Satie'nin müziğini dinlerken o acımasızların isterik çığlıkları altında ezilenlerin hüznünü duyuyoruz da umursamıyoruz. İki sene öncesinde yapmış olduğum bu video sergide tablolara eşlik eden abstract müzikle birlikte vitrindeki insanı seyrediyorsunuz daha nice yıllar seyredeceğimiz gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder