BİZ NE KÖTÜ ÇOCUKLARIZ

Her taraf yıkıntı, her taraf toz

boğazımıza kadar moloz

Göz oldu gözü görmez

Ciğerlerimizde tükenen havamız

Olmayan su çatlayan  dudaklarımız

patlayan gözler, sağır olan kulaklarımız

yaşamakla ölüm arasında gidip geliyoruz

hangi tarihteydi bilinmez ,

Kabil öldürürken Habil’i

bakakalan Cennetlik Adem’in soyundan

İbrahim oğullarından İshak ile İsmail

ve onlardan gelenlerin,

Birbirini asırlarca yiyenlerin

dünyasında yaşıyoruz.

Boyunlarında yağlı kement ile

sürüklenen insanlık

Askerler ve  o giydikleri acayip kılık

Bu dünyadan gidene kadar  yıkılıp

bütün suç biz çocukların

itiraf ediyoruz.

  Sadık