MELANKOLİK SERANAT
Evin loşluğu açılan sokak kapısından giren ışıkla aydınlanır gibi oldu. Kapının
açılmasıyla salon penceresinden içeri dolan hava kapalı olan perdeyi havalandırdı.
Tıknaz orta boylu bir adamın silueti belirdi kapının ağzında. Genç adam içeriye
seslendi:
“Anne ben çıkıyorum, bir saat sonra evde
olurum. Tamam. gelirken markete de uğrarım, ekmeğimizi alırım. Tamam okey...” içeride yankılanan sesin ardından sessizlik
geldi. . Kapıyı kapatırken durdu, sağa sola baktı genç adam.
“Ne taraftan gideyim şimdi? Sağdan mı
gitsem? Dün soldan gitmiştim. O zaman sağ... Olamaz orası bu gün de ıslak
görünüyor. Nefret ederim, ıslak yolda yürümekten. O kadın benden nefret mi
ediyor acaba? Kasten ıslatıyor orayı benim oradan geçmemi istemiyor O. Artık
eminim O benden nefret ediyor, biliyorum. Anneme söylemem lazım.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder