PEMBE RENKLİ AKŞAM ÜSTÜ AZİZLİĞİ
Gözlerim ufka takılı, ayaklarım serin hafif dalgalı suda, bakıyorum ha bakıyorum. Etraftakilere aldırmadan ufka takıldım, kulaklarım çevremdeki seslere tıkalı, ufka doğru bakıyorum. Karşıda Kaz dağları adeta denizden çıkmış gibi maviyle yıkanmış ama o da benim gibi sıkıntılı. Baktıkça koyulaşıyor ”Bu akşam üstü güneşinde pembeleşen havanın azizliği işte...” diye içimden geçiriyorum. Elimi gözüme attım, “Gözlüğümü alayım da içim ferahlasın”, diyorum ama gözlük mözlük yok gözlerimde, kararan benim gözlerimmiş, yüreğim sıkıldıkça ğözüm daha beter kararıyor. Şimdi dikildiğim yere olmuş armut gibi düşeceğim. En yakın plaj sandalyesine oturdum.”Ey allahım bu nedir? Hasta mıyım, hasta mı olacam?.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder