Bir Resmin Anatomisi I

Yeni bir uzun hikâye:

Altı bölümde toparladığım bir öyküm var: Yer ve kişi adları hayalidir.

BİR RESMİN ANATOMİSİ

BÖLÜM I

Şirince köyü ve eski kilise

Uykusundan sıçrayarak uyandı. pamuklu yorganı üstünden attı, kalktı sedirin kenarına oturdu. Nefes nefese; “Anasını sattığımın rüyası. Korkuttu beni” dedi genç adam. Boynundan akan terleri elinin tersiyle sildi. Yattığı yastığı teriyle ıslatmıştı. Odanın içi alaca bir karanlık, penceredeki perdelerden belli belirsiz bir ışık, ortalık bir parça aydınlık. Yerde yatan çocuklar var, ayağa fırlayıp kalkamaz yavaşça doğrulup ayağıyla yoklayarak sofaya doğru ilerledi. Merdivenlerden yavaş yavaş inmeye başladı ayak uçlarına basarak. Kapıdan bahçeye çıktı. Gecenin aydınlığı beyaz taş duvarları ve kapı önündeki taşlığı gecenin rengine boyamış uzanıyordu önünde. Kapının yanındaki sedire çıplak ayaklarını toplayıp oturdu. Lacivert gökteki yanan, sönen, göz kırpan, kayan  minik incilere baktı.

Beyaz badanalı duvardan önce eller uzanıyor ellerine doğru, sonra kıvırcık saçlı buğday benizli bir çocuk yüzü beliriyor duvarda ve elini gence doğru uzatıyordu.

Devamı için