“Bugünü iple çekirdim. Günlerden Car-ı şembe, haftanın dördüncü günü ola. Bugün Adli Tıp’dan vereceklerini söylediler bene gızımın cansız bedenini. Allah razı ola onlardan. Söylemesi zor hem de çok zor. Allah vermişti onu, Allah aldı yanına dersem, bilirem ki softaları sevindirirem. “Her nasıl olursa olsun, bu onun gaderidir, gader mutlak tecelli ider, dersem eger, özümü inkâr idip, öz canım incitirem. Katlettiler gızımı sebepsiz buna gader denir mi?” Adam halı seccadenin üstünde secde ederken seccadeyi tanıdı. Bunu kızı on, on iki yaşlarındayken kendi başına tezgahta dokumuştu. Onu hatırladı. Gözleri doldu, başı secdede mırıldanarak ölenin arkasından içten gelen bir ağıta başladı.
“A benim yahşi gızım, has gızım. Karanfil kokar saf gızım, Sen bu gece bizde gal. Ardında tutam saf gızım. Men gıyamam bakam yüzüne, solar diye koklamam goncayı bile, lâkin resmi caniler katleder de kurbanları, cübbeli cahiller şeriata uygun bulur onları. O kitap ki vaad ederken cenneti niceye, mim kor taksiratına kişinin, sual olunur ince inceye…"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder